Περιεδρικό Συρίγγιο

Περιεδρικό Συρίγγιο

Πως προκαλείται το Περιεδρικό Συρίγγιο;

Το Περιεδρικό Συρίγγιο είναι ένα μη φυσιολογικό πέρασμα μεταξύ του εσωτερικού του πρωκτικού σωλήνα ή του ορθού και της επιφάνειας του δέρματος. Σπανιότερες μορφές μπορεί να επικοινωνούν με τον κόλπο ή άλλες δομές της πυέλου, συμπεριλαμβανομένου του εντέρου και της ουροδόχου κύστεως.

Τα περισσότερα συρίγγια ξεκινούν ως ορθοπρωκτικά αποστήματα. Όταν το απόστημα ανοίγει από μόνο του, ή έχει ανοίξει χειρουργικά χωρίς να γίνει χειρουργικός καθαρισμός της κοιλότητας του αποστήματος, τότε μπορεί να δημιουργηθεί ένα συρίγγιο.

Άλλες αιτίες των συριγγίων είναι η φυματίωση, ο καρκίνος και η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου. Τα Συρίγγια μπορεί να εμφανιστούν μεμονωμένα ή πολλά μαζί.

 Ποια συμπτώματα παρουσιάζει το Περιεδρικό Συρίγγιο;

Τα συμπτώματα είναι συνήθως μια πυώδη έκκριση και παροχέτευση του πύου ή /και κνησμός και δυσφορία που προκαλείται στους εξωτερικούς ιστούς από την παρουσία κοπράνων κοντά στον πρωκτικό δακτύλιο. Ο πόνος εμφανίζεται όταν αποφράσσονται συρίγγια και δημιουργούνται ξανά αποστήματα. Μπορεί επίσης να υπάρξει μετεωρισμός εντέρου (αέρια) από το συρίγγιο.

Ένα Περιεδρικό Συρίγγιο διαγιγνώσκεται όταν διαπεράσουμε με ένα καθετήρα το άνοιγμα στην επιφάνεια του δέρματος και το εσωτερικό άνοιγμα του. Υπάρχουν επίσης συρίγγια με ένα άνοιγμα μόνο στο δέρμα, χωρίς επικοινωνία με το έντερο. Αυτά ονομάζονται τυφλά συρίγγια.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί πλήρως το Περιεδρικό Συρίγγιο;

Το Περιεδρικό Συρίγγιο αντιμετωπίζεται μόνο χειρουργικά και εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι να αφαιρεθεί.

Για την αντιμετώπιση των συριγγίων προτείνονται αρκετές χειρουργικές τεχνικές. Συνήθως, οι ιστοί γύρω από το εξωτερικό άνοιγμα - στόμιο και το εσωτερικό άνοιγμα αφαιρούνται μαζί με τον ινώδη ιστό του συριγγίου, αυτό ονομάζεται Συριγγιοεκτομή. Ενώ ο καθετηριασμός του συριγγίου και η διατομή των ιστών κατά μήκος αυτού, ονομάζεται Συριγγιοτομή.

Σε κάποιες περιπτώσεις, σε ασθενείς με νόσο Crohn ή ελκώδη κολίτιδα, χρησιμοποιείται η Τεχνική της Περίδεσης των ιστών που περικλείονται από τον συρίγγιο με την τοποθέτηση ενός ράμματος από μετάξι (seton), με σκοπό την παραμονή ανοιχτού του συριγγίου. Η τοποθέτηση ράμματος seton δεν θεραπεύει το συρίγγιο και δεν σε απαλλάσσει από αυτό.

Ενίοτε χρησιμοποιείται ινώδης κόλλα (Tisseel) κατά την ολοκλήρωση της επιδιόρθωσης ενός συριγγίου με την ελπίδα να μεγιστοποιηθεί το ποσοστό της επιτυχίας. Δυστυχώς, η υποτροπή είναι συχνή, και το καλύτερο που μπορεί να επιτευχθεί στη συνέχεια με τη χειρουργική επέμβαση είναι ένα ποσοστό επιτυχίας 80%. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ακράτεια σχετίζεται με τη χειρουργική επέμβαση υψηλού πρωκτικού συριγγίου και με πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις λόγω υποτροπών. Υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ ακράτειας και της ποσότητας των μυών του σφιγκτήρα που διαχωρίζονται. Ο στόχος της χειρουργικής θεραπείας πρέπει να είναι διττός: να εξαλείψει μόνιμα τη διαδικασία που προκαλεί πύον χωρίς όμως να θέσει σε κίνδυνο την πρωκτική εγκράτεια.

Όσο πιο χαμηλά είναι τα συρίγγια τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική είναι η αντιμετώπιση τους.

Παρακάτω στην εικόνα παρατηρούμε τη διαδρομή που συνήθως ακολουθούν τα χαμηλά συρίγγια, διασφιγκτηριακά ή ενδοσφιγκτηριακά. Το τμήμα του σφιγκτήρα που συμμετέχει στο συρίγγιο συνήθως είναι μικρό , με αποτέλεσμα η διατομή του για την διόρθωση του συριγγίου να μην προκαλεί συμπτώματα ακράτειας